بدون عنوان

زینب دوست دارم دعوات کنم...چی به سرت تومده؟؟؟یه جایی دیدم یه خانمی که مشکل نازایی داشت و بعد از کلی دوا دکتر و هزار جور کار مختلف تنها امید اون همه درمان یه ازمایشو نتیجش بود اگه منفی میشد اون هیچوقت مادر نمیشد...رفت ازمایشگاه با ترس و دلهره زیاد ...جواب منفی بود دلش شکست اروم از ازمایشگاه دراومد.سوار ماشینش شد نگاهی به اسمون کرد و گفت خدا بازم دوست دارم شکرت هنوز ماشینو روشن نکرده بود که متصدی ازایشگاه بدو بدو دوید بیرون و گفت جواب ازمایش اشتباه شده بود.

---

دلم گرفته دوست من... کسی درکم نمیکنه ...سخته هر روز اتاق خالی امیرعباس و میبینم و میگم کاش بودی... کاش خدا جات یه بچه سالم و صالح بهم بده تا اط غصه هام کم شه ... منم آدمم دلم میگیره

سلام مامان امیر عباس .سلام مامان یه فرشته زمینی و اسمونی .من هم مثل تو داغ یه بچه دارم داغ یه پسر .من هم مثل تو اسم عزیزای خدا رو روش گذاشته بودم اما نموند رفت پیش خدا .من خیلی داغونم مثل تو. .مثل هزاران مادر دیگه اما راهی نداریم یا کافر بشیم یاشاکر خوب ما شاکریم به اسم همون دو تا فرشته ایی که رفتن تو اسمون ما قسم میخوریم که به داده ونداده هاش شاکریم .حخالا بگذریم این وبلاگت اصلا بوی روزنه های امید نمی ده.من که خوشم نمیاد اصلا شاد نیست مثل وبلاگ دردونه من .مثل مامان امیرعباس داری مینویسی مثل مامان بی تاب مامان طاها می نویسی .همش غمه .اگه حرفمو باورر نمی کنی از بقیه می پرسم ای مامان ها ترخدا شما بگید آیا این وبلاگ ادمو شاد میکنه اصلا نظرسنجی میکنیم چند نفر موافقن که این وبلاگ باید شاد باشه ؟ایا بین این وبلاگ و اون وبلاگ نباید تفاوتی باشه؟